Pechvogeltje
Door: Sophie
Blijf op de hoogte en volg Sophie
28 September 2010 | Spanje, Salamanca
Bij deze een verhaaltje over een nieuwe levenservaring, een dag en nacht in een hotel met een heeerlijk bed en hulp, beter bekend als het ziekenhuis.
Ik had al gezegd dat ik me afgelopen week niet zo lekker voelde, maar toen ik 3 nachten achter elkaar slecht geslapen had, had ik er wel genoeg van.
Gister ging ik dus naar de dokter met Solange en Teresa. Het was heel fijn dat zij erbij waren, want zelfs de meeste dokters hier praten geen Engels, dus konden zij samen met mij in krom Spaans uitleggen wat er aan de hand was.
In ziekenhuis nummer 1 werden we vrij snel geholpen. We hebben toen tegen een doktersassistente (denk ik) verteld wat er allemaal aan de hand was. Toen verwees de dokter ons naar een ander ziekenhuis, omdat je in ziekenhuis nummer 1 uren moest wachten voordat je echt geholpen werd.
Ziekenhuis nummer 2, bleek een privéziekenhuis te zijn, vandaar dat het daar rustig was.
Toen bleek er nog een ziekenhuis nummer 3 te zijn (en dat allemaal binnen 500 meter van ons appartement). Dit ziekenhuis was niet zo druk (raar eigenlijk) maar wel goed. Er was een lieve dokter die ook engels kon, dus heb ik beter kunnen uitleggen wat er aan de hand was. Meteen werd ik helemaal onderzocht en kreeg ik iets tegen de pijn.
Dat was heel fijn, daarna moesten we 1.5 uur wachten op de resultaten.
Wat was er aan de hand: een blaas- en nierinfectie, bleek dus erger te zijn dan verwacht. Ik moest toen een nacht in het ziekenhuis blijven.
Mijn huisgenoten en Solange kwamen langs met een tijdschriftje, dat vond ik heel lief want toen voelde ik me niet zo alleen. De ene na de andere zak medicijnen en antibiotica ging erdoorheen (infuus). In het begin vond ik het allemaal een beetje eng, maar het hielp erg, dus hoe meer zakken hoe meer vreugd.
Een van mijn 5 favoriete verpleegsters (van de 6) heeft me 's avonds lekker ingestopt, ze behandelden me daar als een klein meisje, heerlijk! :D
Naast mijn bed was een knopje waar ik op kon drukken en dan kwam er weer een leuk verpleegstertje aan die me drinken kon geven of wat dan ook.
Vanochtend deden ze weer een onderzoek, om 15.00 mocht ik weer naar huis. Mijn huisgenoten haalde me op en hebben voor mij antibiotica (voor 2 weken) gehaald en wat drinken, want ik heb veel dorst maar geen honger.
Een dokter zei tegen mijn huisgenoten dat ze goed voor mij moesten zorgen, toen ik thuis kwam dacht ik dat de schoonmaakster was geweest, maar Teresa had mijn kamer (helemaal) opgeruimd! Dus dat zit wel goed.
Ben blij dat het allemaal achter de rug is, nu kan het alleen maar beter worden!
Familie thuis was een beetje bezorgd, dus komt mijn moedertje morgen hierheen. Dat vind ik fijn en gezellig.
Iedereen weer helemaal op de hoogte, nu ga ik slapen.
xxx Sophie
Ik had al gezegd dat ik me afgelopen week niet zo lekker voelde, maar toen ik 3 nachten achter elkaar slecht geslapen had, had ik er wel genoeg van.
Gister ging ik dus naar de dokter met Solange en Teresa. Het was heel fijn dat zij erbij waren, want zelfs de meeste dokters hier praten geen Engels, dus konden zij samen met mij in krom Spaans uitleggen wat er aan de hand was.
In ziekenhuis nummer 1 werden we vrij snel geholpen. We hebben toen tegen een doktersassistente (denk ik) verteld wat er allemaal aan de hand was. Toen verwees de dokter ons naar een ander ziekenhuis, omdat je in ziekenhuis nummer 1 uren moest wachten voordat je echt geholpen werd.
Ziekenhuis nummer 2, bleek een privéziekenhuis te zijn, vandaar dat het daar rustig was.
Toen bleek er nog een ziekenhuis nummer 3 te zijn (en dat allemaal binnen 500 meter van ons appartement). Dit ziekenhuis was niet zo druk (raar eigenlijk) maar wel goed. Er was een lieve dokter die ook engels kon, dus heb ik beter kunnen uitleggen wat er aan de hand was. Meteen werd ik helemaal onderzocht en kreeg ik iets tegen de pijn.
Dat was heel fijn, daarna moesten we 1.5 uur wachten op de resultaten.
Wat was er aan de hand: een blaas- en nierinfectie, bleek dus erger te zijn dan verwacht. Ik moest toen een nacht in het ziekenhuis blijven.
Mijn huisgenoten en Solange kwamen langs met een tijdschriftje, dat vond ik heel lief want toen voelde ik me niet zo alleen. De ene na de andere zak medicijnen en antibiotica ging erdoorheen (infuus). In het begin vond ik het allemaal een beetje eng, maar het hielp erg, dus hoe meer zakken hoe meer vreugd.
Een van mijn 5 favoriete verpleegsters (van de 6) heeft me 's avonds lekker ingestopt, ze behandelden me daar als een klein meisje, heerlijk! :D
Naast mijn bed was een knopje waar ik op kon drukken en dan kwam er weer een leuk verpleegstertje aan die me drinken kon geven of wat dan ook.
Vanochtend deden ze weer een onderzoek, om 15.00 mocht ik weer naar huis. Mijn huisgenoten haalde me op en hebben voor mij antibiotica (voor 2 weken) gehaald en wat drinken, want ik heb veel dorst maar geen honger.
Een dokter zei tegen mijn huisgenoten dat ze goed voor mij moesten zorgen, toen ik thuis kwam dacht ik dat de schoonmaakster was geweest, maar Teresa had mijn kamer (helemaal) opgeruimd! Dus dat zit wel goed.
Ben blij dat het allemaal achter de rug is, nu kan het alleen maar beter worden!
Familie thuis was een beetje bezorgd, dus komt mijn moedertje morgen hierheen. Dat vind ik fijn en gezellig.
Iedereen weer helemaal op de hoogte, nu ga ik slapen.
xxx Sophie
-
28 September 2010 - 19:56
Ton :
Lieve Sophie,
We vonden het hier in Nijmegen allemaal niet zo leuk. We maakten ons zorgen. Dat doen ouders (en andere fans) natuurlijk altijd. Je bent wel een zelfstandige meid maar het is toch geen lolletje als je ziek van de ene plek naar de andere moet om hulp te zoeken. Fantastisch dat die twee geweldige meiden (en anderen) zo goed voor je gezorgd hebben. Mijn complimenten.
Ik hoop dat je snel opknapt. Grace zal morgen (29-9) wel rond een uur of 16.00 uur in Salamanca zijn. Goed drinken en flink plassen!
Love,
Ton -
28 September 2010 - 20:21
Mamma Grace:
Tot morgen.
Ik hoop dat we er ondanks alles er een paar leuke dagen hebben.
Liefs Grace -
28 September 2010 - 22:10
Annie:
aahh sophie wat kut voor je zeg! maar wel een hele ervaring zo alleen in een buitenlands ziekenhuis lijkt me;) ben blij dat het alweer beter gaat en ik hoop dat je inderdaad een paar gezellige daagjes met je mama hebt!!! Geniet ervan (als dat kan haha) liefs annie xxxxxx -
29 September 2010 - 19:52
Jacqueline:
hai Sophie en Grace,
tjonge jonge wat een belevenissen. Gelukkig gaat het alweer wat beter. Geniet toch nog een beetje van de dagen samen in het Spaanse land en we lezen wel weer hoe het verder gaat. Groetjes vanuit het koude Venhorst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
